توبه «نصوح» یعنى چه؟

 

سؤال:

در بین مردم راجع به آیه شریفه «یَا اَیُّهَا الَّذَینَ آمَنُوا تُوبُوا اِلَى اللَّهِ تَوْبةً نَصُوحاً»(1) گفتگوهایى است، معناى این آیه را با صراحت بیان کنید.

پاسخ:

«نصح» در لغت به معناى خالص بودن است; بنابراین «توبه نصوح» عبارت است از توبه خالص از گناه و لازمه چنین توبه خالصى این است که دیگر بازگشت به آن گناه نکند. روایات متعدّدى که از ائمّه(علیهم السلام) وارد شده نیز همین حقیقت را تأیید مى کند. از جمله در حدیثى که از امام صادق(علیه السلام) سؤال شد: منظور از «تُوبُوا اِلَى اللَّهِ تَوْبَةً نَصُوحاً» چیست؟ امام(علیه السلام) فرمود: «یتوب العبد ثم لایعود فیه; منظور این است که بنده از گناه خود توبه کند و به سوى آن گناه باز نگردد».(2)

در حدیث دیگرى از امام هادى(علیه السلام) نقل شده که در پاسخ این سؤال فرمودند: «ان یکون الباطن کالظاهر; توبه نصوح آن است که باطن انسان در توبه کردن همانند ظاهر او باشد».(3)

احادیث متعدّد دیگرى نیز به این مضمون وارد شده و همه آنها این حقیقت را تأیید مى کند که مراد از توبه نصوح همان توبه خالص است که بازگشتى در آن نباشد و ظاهر و باطن انسان در آن یکى باشد.

دیدار آیة الله العظمى مکارم در دیدار با علماى برجسته بورکینافاسو

در دیدارى که حضرت آیة الله العظمى مکارم شیرازى با شیخ ابوبکر عالم معروف بورکینافاسو و جمعى از علماى آن کشور داشتند، به آنان فرمودند:

امروز یکى از بهترین مقاطع تاریخى براى اسلام است و روز به روز اسلام در جهان بالنده تر و درخشنده تر مى شود ولى باید کاملا مراقب دشمنان خارجى و دشمنان نفاق افکن داخلى که عمدتاً وهابیان تندرو هستند باشیم و در اتحاد مسلمین بکوشیم.

ایشان افزودند: اگر میان مسلمین اختلافى نبود، صهیونیست ها چگونه مى توانستند با پشتیبانى آمریکا تمام قوانین بین المللى را زیر پا بگذارند و برادران و خواهران ما را در غزه تحت بدترین فشارهاى ضد انسانى بگذارند، چرا سازمان کنفرانس اسلامى حاضر نیست در برابر این یاغیان خونخوار بایستد. ما باید توده هاى جمعیت مسلمین را بسیج کنیم تا با هم فریاد برآورند و سران خاموش و نیمه خاموش را شرمنده و وادار به اقدام کنند.

 

حضرت آیة الله العظمى مکارم شیرازى براى ارسال کمک هاى فرهنگى به صورت کتاب هاى تفسیرى، عقائدى و مانند آن براى مردم و علماى بورکینافاسو قول مساعدت دادند.

در ابتداى این دیدار شیخ ابوبکر نیز ضمن بیان دیدگاه هاى خود، همکارى گسترده علماى بورکینافاسو با پیروان مکتب اهل بیت(علیهم السلام) را عامل بازدارنده از نفاق افکنى جمعى از وهابیان در آن منطقه دانست.