دو صفت مذموم پرخورى و چشمچرانى

 دو صفت مذموم پرخورى و چشمچرانى

قالَ رَسُولُ اللهِ(ص) اِیّاکُمْ وَ فُضُولَ الْمَطْعَمِ فَاِنَّهُ یَسِمُ الْقَلْبَ بِالْقَسْوَةِ، وَ یُبْطِىءُ بِالْجَوارِحِ عَنِ الطّاعَةِ، وَ یُصِمُّ الهِمَمَ عَنْ سَماعِ الْمَوْعِظَةِ; وَ اِیّاکُمْ وَ فُضُولَ النَّظَرِ، فَاِنَُّ یَبْدُرُ الْهَوى، وَ یُولِدُ الْغَفْلَةَ.(1)   ترجمه: حضرت رسول اکرم (ص) مى فرماید: از پرخورى بپرهیزید، چرا که آدمى را سنگدل مى گرداند و اعضا (و جوارحش) را براى اجراى تکالیف الهى، به سستى و تنبلى مى کشاند و گوش جان را از شنیدن موعظه باز مى دارد و کر مى کند. از چشم چرانى بپرهیزید، زیرا هرزگى چشم، هوى و هوس را بیشتر کرده و سرعت مى بخشد، و غفلت مى زاید. شرح: در حدیث فوق از پرخورى و چشم چرانى منع شده است. 1- پرخورى: مسأله اعتدال در غذا، مسأله اى است که ما به اهمیّت آن واقف نیستیم و نمى دانیم چه اثر مهمّى، هم از نظر جسمانى و بهداشتى و هم از نظر روحانى و معنوى دارد. پس پرخورى از دو بعد مادى و معنوى مورد توجّه است. الف) بعد مادّى: ثابت شده است که اکثر بیمارى هاى انسان به سبب پرخورى است. بعضى از پزشکان، هم براى آن استدلالى دارند و مى گویند: میکرب ها دایم از چهار طریق معروف: هوا، غذا، آب و گاهى هم پوست وارد بدن مى شوند و هیچ راهى هم براى جلوگیرى از آن نیست. وقتى همین پوست - که سدّ بسیار محکمى در برابر نفوذ میکربهاست - خراش بر مى دارد ممکن است از طریق همین خراشیدگى، میکرب وارد بدن گردد و سدّ دفاعى آن را بشکند. بنابراین، ما همیشه در معرض هجوم انواع میکرب ها و بیمارى ها هستیم و در صورتى بدن ما آمادگى دفاع پیدا مى کند که مراکز عفونى در بدن نباشد و گفته مى شود که چربى هاى اضافى که در لابلاى بافت هاى بدن ذخیره مى شوند محلّى آماده براى رشد انواع میکروب ها مى باشد، درست مثل زباله اى که وقتى در جایى به مدت زیادى بماند عامل بیمارى و پخش میکرب مى شود. از جمله چیزهایى که مى تواند این بیمارى ها را درمان کند، سوزاندن این مواد اضافى در بدن است و سوزاندنش هم از طریق روزه گرفتن صورت مى گیرد این استدلالى است که فهم آن براى همه میسّر است، چون هرکسى متوجه مى شود که وقتى مقدارى غذاى اضافى در بدن باشد و جذب بدن نشود، در بدن ذخیره شده و در نتیجه، کار قلب زیاد مى کند. به طور خلاصه بار سنگین، به کلّیه دستگاه هاى بدن ضربه مى زند لذا، قلب و سایر دستگاه ها زود بیمار و طبعاً عمر آدمى کوتاه مى شود. بنابراین اگر کسى طالب سلامتى خودش است، باید از پرخورى بپرهیزد و به کم خورى عادت کند، بخصوص کسانى که فعالیت جسمانى کمترى دارند. یکى از پزشکان مى گفت: من بیست سال است که به درمان بیماران مشغولم و تمام تجربیات من در دو جلمه خلاصه مى شود: اعتدال در غذا; و ورزش. ب) بعد معنوى: این حدیث به سه نکته بسیار مهم از آثار معنوى پرخورى اشاره مى کند: 1- پرخورى، قساوت مى آورد; 2- باعث مى شود انسان در انجام عبادات تنبل و سست شود. این مطلب کاملا محسوس است که انسان وقتى غذاى سنگینى مى خورد، نمى تواند مثلا، نماز صبح را راحت بخواند و اگر بیدار هم بشود، مثل آدم هاى گیج و مست است; اما وقتى غذاى سبک و ساده اى مى خورد، موقع اذان یا لحظاتى قبل از اذان صبح بیدار است، نشاط دارد، حال مطالعه و حال عبادت دارد. 3- پرخورى گوش شنوا در مقابل مواعظ را از انسان مى گیرد. انسان زمانى که روزه مى گیرد، رقّت قلب پیدا مى کند و معنویتش زیادتر مى شود; اما وقتى که شکم پر است، فکر انسان درست کار نمى کند و خودش را از خدا دور مى بیند. شاید توجه کرده باشید که مردم در ماه مبارک رمضان قلبشان براى پذیرش موعظه آماده تر است، چرا که گرسنگى و روزه صفاى قلبى مى آورد. 2- چشم چرانى: مراد از «نظر» در روایت چیست؟ در ابتدا به نظر مى رسد که منظور نگاه به نامحرم باشد که باعث تسریع هوى پرستى مى شود، ولى بعید نیست معناى وسیعترى در نظر باشد; یعنى، هر نظرى که باعث تحریک هواى نفس انسانى مى گردد; مثلا، از کنار خانه مجلّلى مى گذرد، خیره خیره به آن مى نگرد و آرزو مى کند که اى کاش، من هم چنین چیزى داشتم، یا اتومبیل آخرین مدلى را مى بیند و آرزوى آن را مى کند. این نظر همراه با آرزو و اشتیاق، و طلب و تقاضا، باعث سرعت بخشیدن به غفلت مى گردد، زیرا انسان را به دنیا علاقمند مى کند; والاّ نگاه عبرت آمیز و توحیدى، یا نگاهى که براى رسیدگى به حال فقیر بیچاره اى باشد و یا به مریضى مى نگرد تا او را درمان سازد; چنین نظرکردنى بسیار پسندیده و مورد تأکید است. نکته: بسیارى از اموال و مقامات دنیا - همان طورى که در روایات و نهج البلاغه، وارد شده است - چنین است که، «کلّ شىء من الدنیا سَماعُهُ اَعْظَمُ مِنْ عَیانِه;(2) هر چیزى از دنیا شنیدنش بزگتر از دیدنش است» به قول معروف: آواز دهل شنیدن از دور خوش است. از دور آوازه اى دارد، اما وقتى کسى آن را از نزدیک مى بیند، در مى یابد که پوشالى و توخالى و گوش خراش است. مرحوم حضرت آیة الله العظمى بروجردى - ره - زمانى در دس نصیحت مى فرمود: «اگر طلبه اى براى این نیّت درس بخواند که به این مقام و موقعیتى که من دارم برسد، در حماقت او شک نکنید. شما از دور فکر مى کنید و مرجعیتى مى بیند [البته ایشان مرجع على الاطلاق بود و کسى در ردیف ایشان نبود] من در این موقعیتى که هستم صاحب وقت خویش نیستم، مالک استراحت خودم نیستم.» تقریباً تمام مواهب دنیا چنین است.

صهیونیسم مسیحی

صهیونیسم مسیحی

 
سعید زاهدی

مسیحیان انجیل‌گرا گاهی اوقات متهم می‌شوند که به‌اندازه‌ی کافی نسبت به سیاست علاقمند نیستند. شاید این اتهام در بسیاری موارد صدق کند اما مطالعه‌ی چالش‌برانگیز استفان سایزر درباره‌ی صهیونیسمِ مسیحی نشان‌می‌دهد که دست‌ِ کم در زمینه‌ی سیاست‌های خاورمیانه‌ی معاصر، آنها قطعاً اینگونه نیستند.

دکتر استفان سایزر، نویسنده‌ی کتاب صهیونیسم مسیحی، همانند بسیاری دیگر از منتقدان غربی جریان صهیونیسم مسیحی، در جوانی از بازدیدکنندگان ارض موعود و متاثر از تبلیغات شورآفرین انجیل‌گرایان آمریکایی، بوده است. جرقه‌ای که از دیدار با مسیحیان بومی فلسطین و مشاهده واکنش مسیحیان غربی در نادیده انگاشتن آنها در ذهن وی درخشید، او را به تحقیق و بررسی آکادمیک جریان صهیونیسم مسیحی واداشت. کتاب حاضر یکی از ثمرات پر بار و ارزشمند سی سال مطالعه و تلاش پیگیر و ارزیابی دقیق اوست و به لحاظ گستردگی مطالب و شمول آنها، در عین رعایت اختصار، کتابی جامع و فراگیر است. او در این مسیر به عنوان اندیشمندی آزاداندیش، امانت و انصاف را رعایت کرده است.

سایزر در کتاب خود، برخلاف بسیاری دیگر از کتاب‌های ترجمه شده به فارسی در این موضوع، بیش از پرداختن به اسطوره‌های صهیونیسم یهودی و جریانات و پیامدهای صرفاً سیاسی روابط صهیونیسم مسیحی و صهیونیسم یهودی، به نقد و واکاوی بنیان‌های جریانات کلامی و الهیات مسیحیت، درون جنبش صهیونیسم مسیحی پرداخته و آنها را بررسی و دسته‌بندی کرده است. کتاب او همچنین شامل جریان‌شناسی، شخصیت‌شناسی و دسته‌بندی صریح و باریک‌بینانه‌ی بنیان‌گذاران جریان صهیونیسم مسیحی است.

دسته‌بندی سایزر بر مبنای تاریخچه، مبانی آخرت‌شناسی و شخصیت‌نگاری افراد برجسته‌ی شاخه‌ی اصلی صهیونیسم مسیحی شکل گرفته است. نویسنده در سراسر کتاب با ارایه‌ی نقل قول‌های و شواهد مستدل، مجموعه‌ای گزیده و جامع از اطلاعات را ارایه می‌کند تا خواننده خود قادر به نقد، بررسی و نتیجه‌گیری از مطالب عنوان شده در کتاب ‌باشد.

کتاب در چهار فصل با عنوان‌های زیر تدوین شده است:

1.       ریشه‌های تاریخی صهیونیسم مسیحی
2.       اصول الهیات صهیونیسم مسیحی
3.       پیامدهای سیاسی صهیونیسم مسیحی
4.       نتیجه‌گیری

علاوه بر مباحث فوق، واژه‌نامه‌ای فراگیر درباره مفاهیم و کلمات کلیدی در جریان‌شناسی صهیونیسم مسیحی در کتاب گنجانده شده است. همچنین کتاب‌نامه‌ای جامع و کامل از سایر کتاب‌های منتشر شده در موضوع مذکور در پایان کتاب آمده است.

در زیر بخش‌هایی از پیش‌گفتار کتاب به قلم دیوید پیترسون مرور می‌شود:

مسیحیان انجیل‌گرا گاهی اوقات متهم می‌شوند که به‌اندازه‌ی کافی نسبت به سیاست علاقمند نیستند. شاید این اتهام در بسیاری موارد صدق کند اما مطالعه‌ی چالش‌برانگیز استفان سایزر درباره‌ی صهیونیسمِ مسیحی نشان‌می‌دهد که دست‌ِ کم در زمینه‌ی سیاست‌های خاورمیانه‌ی معاصر، آنها قطعاً اینگونه نیستند. ولی آیا پایه‌های الهیاتی این وضعیتِ سیاسی گمراه شده و برآیند آن مخالف خواسته خدا است؟
 
برآورد دقیق استفان از این جنبش نشان می‌دهد که الهیات واقعاً برای آنها موضوعیت داشته و اگر نگاه الهیاتی آنها نادرست باشد، پیامدهایش مصیبت‌بار می‌شود. او در فصل اول کتاب به بررسی تاریخی توسعه‌ی این جنبش پرداخته است. گذارهای صهیونیسم‌ِ مسیحی از انگلستان‌ِ کشاورزیِ ابتدای قرن نوزدهم، تا شاخه‌ی اصلی انجیل‌گرای امریکایی آن در قرن بیستم را مرور کرده و با دلایل تاریخی و تفسیری درگیر شدن صهیونیسم مسیحی با مکاتب مختلف اندیشه را متذکر می‌شود.

استفان در فصل دوم کتابش به تحلیل و مرور مبانی الهیات صهیونیسم مسیحی پرداخته است.

فصل سوم این کتاب نشان می‌دهد که چگونه باور به برگزیده بودن یهودیان(و نه مسیح و کلیسا) به‌عنوان قوم برگزیده‌ی خدا، صهیونیست‌های مسیحی را به‌تصدیق و تبرئه‌کردن بسیاری از سیاست‌های کنونی دولت اسرائیل مثل الحاق زمین‌های فلسطینیان و اسکان یهودیان در آنها هدایت کرده است. بازگشت یهودیان به اسرائیل واقعاً حمایت و تسهیل می‌شود و دولت‌های غربی تحت فشار قرار می‌گیرند تا سفارت‌های خود را به اورشلیم برده، آن ‌را به‌عنوان پایتخت الهی و انحصاری یهودیان به‌رسمیت بشناسند. آنان که معتقدند متون مقدس بازسازی معبد در اورشلیم و از سرگیری نظام کهانت و قربانی را پیشگویی کرده، در درجات مختلف به حمایت از سازمان‌هایی که درصدد بازسازی معبد یهودی هستند می‌پردازند. آن‌گونه که استفان نتیجه‌گیری کرده: «از آنجا که صهیونیست‌های مسیحی اعتقاد دارند جنگی مکاشفه‌ای میان خیر و شر در آینده‌ای نزدیک روی می‌دهد، دورنمایی از صلحی پایدار میان یهودیان و اعراب وجود ندارد. در حقیقت، آنانی که طرفدار سازش اسرائیل با اسلام یا همزیستی با فلسطینیان هستند، کسانی هستند که عازم مقابله با خدا و اسرائیل در جنگ قریب‌الوقوع آرماگدون هستند.» من امیدوارم صهیونیست‌های مسیحی‌ای که این کتاب ‌را می‌خوانند در نظر داشته باشند که کتاب‌را کسی نوشته که همانند آنان به وحی و برتری متون مقدس باور دارد و سعی کرده با دقت، چالشی را که در برابر خط خاص تفسیری آنان وجود دارد بیاورد.

این کتاب سال 2004 برای اولین بار در انگلستان چاپ شده و تا 2006 به چاپ سوم رسیده است. استفان سایزر که خود از کشیشان دانشگاهی آمریکا بوده و یک کاتولیک متعصب به‌شمار می‌آید، پیش‌تر هم دراین مورد و در رساله‌ی دکترایش در این زمینه قلم‌زده است. کتاب اخیر او با نام«مسیحیت صهیونیستی؛ نقشه، راهی به آرماگدون»  را خانه‌ی فرهنگ و هنر سافیا ترجمه کرده و در دست انتشار دارد.