شعری در باب ازدواج موقت

جوانان گفته ی اسلام این است / که راه سرفرازی راه دین است
مسلمان حقیقی غم ندارد / زعالم برگ کاهی کم ندارد
خدا گر این جهان را آفریده است / زمین و آسمان را آفریده است
برای لذت و آرامش ماست / وجودش باعث آسایش ماست
ولی افسوس ما کج فهم هستیم / درون عالمی از وهم هستیم
نمی دانیم این نعمت اگر هست /خدا از بودن آن باخبر هست
حلالش کرده تا ما بهره جوییم /ز لذت های دنیا بهره جوییم
اگر هم گفته شد برخی حرام است /برای این که آن کردار دام است
چو شخصی پا گذارد در حرامی / از آن هرگز نگیرد حضّ و کامی
جوانان دین مخالف با شما نیست / غم و اندوه در دین خدا نیست
خدا چون آگهی دارد ز اسرار / نهاده است قانونی به هر کار
خدا گوید که من در آدمی زاد / نهادم شهوتی گیرا و آزاد
که نسل آدمی از این علاقه / بیابد دائما وصل و ادامه
ولی هرگز نباید دیو شهوت / زند بر عقل انسان دست قدرت
اگر دیدید شهوت لاعلاج است / دوای درد ، تنها ازدواج است
فقط این راه هست و غیر آن نیست/ دوا بهتر از این اندر جهان نیست
درون دین دو گونه ازدواج است / که هر دو بهر انسان احتیاج است
یکی دائم که چندان نیست راحت / یکی هم غیر دائم یا موقت
خدا گوید که هرکس می تواند / نکاح دائمی را برگزیند
که دائم در پناه لطف همسر /نکوبد اهرمن بر حلقه در
ولی چون هر کس این را برنتابد / موقت ، همسری را بازیابد
به رسم دین احمد صیغه خواند / که دیگر جای شک باقی نماند
حلال و طیب و پاکیزه و پاک / برد لذت ز همسر تا به افلاک
خدا راضی ز بنده ، بنده از او / رسد این نغمه از هر سمت و هر سو
بشارت باد بر آن کس که هر دم / نماید پیروی از دین خاتم

(شوق)