سیب هلو یاس
بسم الله الرحمن الرحیمسیب هلو یاس
بسم الله الرحمن الرحیمناگفتههای مایلی کهن از جام ملتهای 96
همزمان با رقابت‌های جام ملتهای 2007 آسیا، سرمربی اسبق تیم ملی فوتبال ایران گوشه‌هایی از حقایق مربوط به حضور ایران در جام ملتهای 1996 را بازگو کرد.
به گزارش ایسنا، محمد مایلی کهن در ابتدای صحبت‌هایش به تحریکات بعضی روزنامه‌ها در زمان اعزام این تیم به جام ملتهای آسیا اشاره و با ذکر مستنداتی از کتاب خاطرات خود در تیم ملی به تشریح چگونگی این فضاسازی‌های منفی پرداخت.
وی سپس با اشاره به این که قسمتی از گفته‌هایش در جلسه‌ی یک ماه پیش تالار فوتبال به صورت غیر واقعی منعکس شده است، اظهار کرد: یک ماه پیش در یکی از جلسات شرکت کردم. بحث پیرامون تعامل بین تیم ملی و باشگاه‌ها بود اما، مطالبی که از قول من در مطبوعات درج شده بود با صحبت‌هایم در آن جلسه متفاوت بود و به نوعی تحریف شده بود. اگر قرار است مطلبی از من در مطبوعات درج شود باید بدون کم و زیاد و حتی بدون تبدیل «ب» به «با» باشد که در این صورت حق دارم موضوع را پیگیری کنم.
مایلی کهن ادامه داد: بعد از جریانی که در برنامه‌ی تلویزیونی نود اتفاق افتاد و به من فرصت ندادند از خودم دفاع کنم، پس از آن برنامه با این که چهار سال به صورت حرفهای در فوتبال بودم با هیچ رسانه‌ای صحبت نکردم. من تازه فهمیده‌ام در فوتبال حرفهای برای قبری گریه کرده‌ام که مرده‌ای در آن نیست.
بازیکن و مربی اسبق پرسپولیس ادامه داد: یک زمان در پرسپولیس می‌گفتم چون پرطرفدار هستیم، حتی اگر کسی از ما دچار مصدومیت جزیی شد به سرعت برمی‌خیزد تا تماشاگر یک وقت به بازیکن حریف توهین نکند.
وی سپس در مورد خط مشی کاری‌اش در تیم ملی نیز گفت: ما نه تنها کسی را به کار شرعی مجبور نکردیم بلکه اگر خودمان کار شرعی می‌کردیم نیز تلاش می‌کردیم دور از نگاه دیگران باشیم. البته ما افتخار می‌کنیم که چنین اعتقاداتی داریم چون در کشورهایی که متهم به نامسلمانی‌شان می‌کنیم وقتی تیم‌شان گل می‌زند و یا می‌برد بازیکنان فرایض دینی‌شان را به رخ همه می‌کشند. چرا ما این کار را نکنیم.
مایلی کهن در رابطه با ارتباط اخلاقیات با فوتبال حرفهای نیز مثالی آورد: در حالی که اروپایی‌ها به اعمال حرفهای اعتقاد دارند در عین حال اخلاقیات را نیز سرلوحه‌ی کارشان قرار می‌دهند. سال 1994 افنبرگ بهترین بازیکن آلمان بود ولی تنها به دلیل یک حرکت ناشایست مقابل تماشاگران از جام جهانی به کشورش بازگردانده شد اما، اکنون ما هر سازی که بازیکن می‌زند باید برقصیم و اگر با حرکت ناشایستی برخورد کنیم می‌شویم دیکتاتور.
مایلی کهن که در تالار فوتبال سخن می‌گفت، در مورد نحوه‌ی آغاز کارش در تیم ملی نیز اظهار کرد: زمانی به تیم ملی آمدم که تیم‌های ملی ما در همه‌ی سطوح شکست خورده بودند. من همه‌ی خاطراتم را تحت عنوان «خاطرات من» کتاب کرده‌ام و همه چیز را در این کتاب مستند آورده‌ام. ما آن موقع برایمان مهم نبود که یک بازیکن از کجا و کدام شهرستان با کدام رنگ لباس بازی می‌کند. آمدیم از بازیکنان تست پزشکی گرفتیم و سپس تست آمادگی جسمانی. ابتدای علمی شدن ورزش بود که به همت مرد بزرگی به نام‌ها‌شمی‌طبا انجام شد. همین طور مرحوم خرمی که استانداردهای علمی _ ورزشی را به عنوان معاون‌ها‌شمی‌طبا وضع کرد. ما در آن دوره متهم شدیم که از بازیکنان تست کوپر گرفته‌ایم. آقایانی که الان در راس تیم ملی هستند می‌گفتند که تست کوپر منسوخ شده ولی هنوز در دنیا این تست به کار می‌رود. در آن مقطع وقتی می‌خواستیم پزشک یا تدارکات به همراه ببریم به ما می‌خندیدند.
وی سپس به تشریح کمبود امکانات در دوره‌ی کاری‌اش پرداخت و اظهار کرد: تمرینات ما در مجموعه‌ی انقلاب در زمین گلف انجام می‌شد. آن هم قسمتی که مقداری مسطح بود و ما در دروازه‌های شکسته فوتبال بازی می‌کردیم. خوابگاه‌مان نیز ابتدا در آزادی بود و پس از مدتی به خوابگاه نصرت نقل مکان کردیم. چون ما را به خاطر بازی‌های بانوان از خوابگاه بیرون کرده بودند.
مایلی کهن که عنوان سومی جام ملتهای آسیا را در کارنامه‌ی خود دارد، ادامه داد: پیش از جام ملتهای آسیا تحریکاتی می‌شد که این‌ها در تیم دیکتاتوری راه انداخته‌اند، در حالی که زرینچه که پست تخصصی‌اش دفاع راست بود مدتی در باشگاهش دفاع وسط بازی کرد و زمانی که در تیم ملی به وی گفتیم سمت راست بازی کند پاسخ داد که نمی‌تواند. یکی دو بار نیز شاهرودی دیر در تمرینات حاضر شده بود و ما به وی تذکر دادیم. با این که خودم او را از پاس آورده بودم اما، بالاخره پای پلکان هواپیما خطش زدیم.
وی در ادامه به شکست ایران از عراق در آن مسابقات اشاره کرد و گفت: چون عراق فیزیکی بازی می‌کرد ما نیز سعی کردیم از بازیکنان صاحب قوای بدنی استفاده کنیم. سیستم ما 2-5-3 بود و من همیشه تاکید داشتم که 2-5-3 بازی کنیم نه 2-3-5. در آن موقع در فوتبال دنیا و باشگاهی ما رسم بود که با دو پیستون دفاعی یعنی 2-3-5 بازی می‌کردیم. من به بازیکنان گفتم در زمان حمله وقتی دفاع جلوزن سمت راست صاحب توپ می‌شود هم‌پست آن بازیکن در سمت چپ باید حمله کند و وقتی آنها از سمت راست حمله کردند دفاع چپ ما باید فورا به عقب برگردد و پشت دفاع را پر کند.
جو سنگین پس از شکست در دیدار مقابل عراق همچنان از دغدغه‌های سرمربی ایران در جام ملتهای 1996 قطر است: ما بازی نخست را به عراق باختیم و خبرهایی که از تهران می‌رسید فضای روانی سنگینی را بر تیم ملی حاکم کرده بود، می‌شنیدم که روی در و دیوار نوشته بودند «مرگ بر مایلی کهن». پس از باخت موقع شام بازیکنان آمدند دور میز نشستند و هیچ کس به سمت غذا نرفت. من پیشقدم شدم و رفتم غذا کشیدم. منتهی سپردم که بازیکنان پس از شام بمانند. پنج دقیقه برای آنها صحبت کردم و گفتم که بچه‌ها اشکال ندارد. ما با عراق مشکل داشتیم و باید می‌بردیم ولی باختیم. اما اینجا تنها مقصر من هستم. اصلا نگران نباشید. من همه‌ی تبعات باخت را به گردن می‌گیرم. این حرف‌ها منجر به این شد که بعضی‌ها اشک در چشمان‌شان حلقه زد.
وی تغییرات پس از آن شکست را نیز چنین تشریح کرد: در بازی با تایلند سعداوی را در سمت راست مورد استفاده قرار دادم، آن موقع مهدوی‌کیا هجده ساله بود. در بازی سوم دیدم مجتبی محرمی در پست‌ها‌فبک وسط جواب نمی‌دهد و از بازی برابر عربستان کریم باقری را در آن پست قرار دادم و بعد نیز شش گل به کره‌ی جنوبی زدیم. اساس کار ما 2-5-3 بود و در موقع بازگشت 1-6-3 می‌شد، حتی به خداداد می‌گفتیم تا عقب‌تر بازی کند و توپ‌های برگشتی را بگیرد.
مایلی کهن، فضاسازی مطبوعات در آن برهه را غیر منصفانه توصیف و اظهار کرد: پس از باخت به عراق روزنامه‌ها نوشتند مایلی کهن تحت تاثیر عابدینی قرار گرفته. می‌گفتند پروین از تهران به او خط می‌دهد یا این که مهاجرانی یا جلال طالبی که آنجا بودند در کار من دخالت می‌کردند. زمانی که شکست بود ما تنها بودیم و زمانی که پیروزی بود همه سهیم می‌شدند. روزنامه‌ی همشهری نیز به این مساله دامن می‌زد، یعنی شب بازی ارنج می‌داد که فردا تیم ملی با این ارنج به میدان می‌رود، ولی فردا تیم ملی با ارنجی کاملا متفاوت به میدان می‌رفت.
وی با استناد به کتاب خاطراتش به حضار نشان داد که چگونه ارنج روزنامه‌ی مزبور، چهار – پنج بازیکن با ارنج اصلی تفاوت داشته است.
مایلی کهن افزود: همین روزنامه مدت‌ها به من خرده می‌گرفت که چرا ادموند اختر را به جای دایی در نوک حمله استفاده نمی‌کنی، ولی به محض این که در رابطه‌ی کاری ما و دایی خللی به وجود آمد عوام فریبی کرد و عکس دایی را هر روز با سر بانداژ شده چاپ می‌کرد.
در واکنش به حرفهای مایلی کهن خبرنگار روزنامه‌ی همشهری که در جلسه حاضر بود توضیح داد که بخش ورزشی روزنامه‌ی همشهری مدتی است دستخوش تغییر شده و در این راستا همواره حامی چهره‌هایی مانند مایلی کهن بوده است و همچنین فرد مورد اشاره‌ی این مربی دیگر در صفحات ورزشی این روزنامه حضور ندارد و به صدا و سیما رفته است.
اما، سرمربی اسبق تیم ملی در ادامه مدعی شد که با هر دخالتی در کارش مقابله کرده است و اظهار کرد: زمانی که برای جام ملتهای آسیا آماده می‌شدیم پرسپولیس در تورنمنتی در اصفهان شرکت کرده بود و عابدینی به این بهانه مانع از حضور چند مهره‌ی اصلی در اردوی تیم ملی شد. اما من عنوان کردم در صورتی که لازم باشد از حضور این بازیکنان سرشناس در تیم ملی چشم پوشی می‌کنم. من حتی اجازه ندادم رییس دفتر رییس جمهور وقت که می‌خواست با دایی و یکی دو تن دیگر از ملی‌پوشان مکالمه‌ی تلفنی داشته باشد با آنها صحبت کند، چرا که این کار را فرق گذاشتن بین ملی‌پوشان می‌دانستم. شاید هم همین موضوع باعث برکناری‌ام شد. تاکید می‌کنم که به همه احترام می‌گذارم ولی اجازه نمی‌دهم کسی در کارم دخالت کند.
مایلی کهن در پایان در رابطه با اخراج موقت دایی از تیم ملی نیز گفت: استنباط من این بود که علی دایی پایش را فراتر از حیطه‌ی بازیگری‌اش قرار داده و برای این که به این بازیکن تفهیم کنم که باید در حیطه‌ی کاری خودش صحبت کند او را مدتی کنار گذاشتم.
